Ik zit zelf in een groep NAH-getroffenen. Mensen die deels verlamd zijn, niet of slecht kunnen spreken, geen vervoer hebben hebben en/of  afhankelijk zijn  invalidenvervoer dat zeer slecht  geregeld is  , alleen wonend, financieel erg krap zitten, digitaal absoluut niet vaardig c.q. geen computer hebben. Die groep van compleet vergeten inwoners  moet digitaal communiceren (maar kan niet), moet naar ‘een loket’ komen (maar kunnen dat niet want er is geen vervoer en kunnen niet of onvoldoende spreken ) , Therapeutische ondersteuning stopt na 1 jaar; daarna moeten ze zelf betalen (maar kunnen dat niet).  Hebben die mensen dan geen recht op adequate hulp of ondersteuning ?

Grote woorden en beloftes vanuit de gemeente. Men realiseert zich letterlijk niet eens dat deze mensen bestáán , dus blijven ze totaal buiten schot. 

niet iedereen doet mee in Tilburg.  Ook het éénloket-beleid  laat het afweten. We hebben dat geprobeerd !

een kleine groep binnen NAH gedupeerden krijgt min of meer c.q. tijdelijk hulp. EN daarna ?